Μοιάζουν τ’ απάτητα βουνά
με λόγια που δεν είπες,
μοιάζουν τα δάση όνειρα
και τα ποτάμια λύπες.

Να `χει η ευχή σου λευτεριά
το νου σου να προστάζεις,
πάλεψε μ’ όσα σε πονούν,
τους φόβους να δαμάζεις.

Κι αν είναι γκρίζος ο ουρανός
κι η θάλασσα ασήμι,
πρόσεξε μην παρασυρθείς
στης πονηριάς τη δίνη.

Ένα μονάχα βήμα αρκεί
ταξίδι για ν’ αρχίσει
και μία μόνο προσευχή
σώο να σε γυρίσει.