Μια μέρα ήμουν μόνος μου δεν είχα τι να κάνω
και μ’ είχε πιάσει απόγνωση στην πεινά μου απάνω.
Παίρνω τον Vargsteiner να βγούμε για να φάμε
και `κεινος πάντα πρόθυμος μου λέει φίλε πάμε.

Στο ταβερνάκι πήγαμε τα παραγγείλαμε όλα
και ήπιαμε για χώνεψη δυο τόνους κόκα κόλα
Με δέος πια κοιτάζαμε το άδειο τραπεζάκι
μα μόνο του σε μια γωνιά είδα ένα κεφτεδάκι.

Ένα κεφτεδάκι τόσο δα, μέσα στα στομαχικά μου υγρά
αν το φάω θ’ ανατιναχτώ (ένα κεφτεδάκι), θεέ μου τι μαρτύριο ειν’ αυτό(ένα κεφτεδάκι)

Το κεφτεδάκι έπιασα το βάζω μες στο στόμα
και ο Vargsteiner ρωτά δε χόρτασες ακόμα?
Μα ένιωσα το λάθος μου τελειώσανε τ’ αστεία
κατάλαβα πως έκανα μεγάλη μαλακία.

Απ’ την κοιλιά μου ένιωσα να έρχεται ένα κύμα
σαν έκρηξη πυρηνική από τη Χιροσίμα
Σαν μάστιγα ξεχύθηκε η θεία τιμωρία
και γέμισα με εμετούς όλη την κοινωνία.

Ένα κεφτεδάκι τόσο δα, μέσα στα στομαχικά μου υγρά
αν το φάω θ’ ανατιναχτώ (ένα κεφτεδάκι), θεέ μου τι μαρτύριο ειν’ αυτό(ένα κεφτεδάκι)

Ένα κεφτεδάκι τόσο δα, όργανο ήτανε του σατανά
τώρα πια νηστεία και προσευχή (ένα κεφτεδάκι) κάνε θεέ μου μην ξανασυμβεί (ένα κεφτεδάκι)