Τέσσερις μήνες κι είκοσι δύο μέρες
Αναλογούνε με χίλιες δύο σφαίρες
Πόσο θ’ αντέξω να μένω μακριά σου
Να κολυμπάω ψάχνοντας τη στεριά σου

Αν κατάλαβα καλά τι ψιθύριζε η ματιά σου
Αν αισθάνθηκα σωστά τη σιωπή, το άγγιγμα σου
Αν το ατού μου τελικά είναι σε όλες τις αισθήσεις
Τότε λέω με σιγουριά πως σ’ εμένα
Θα γυρίσεις

Ποιος να πιστέψει τι έπαθα μ’ εσένα
Εγώ που ζούσα με τόσα απωθημένα
Μα εσύ είσαι κάτι που δεν μπορώ να σβήσω
Και δε μού φτάνει όσο και να το ζήσω

Αν κατάλαβα καλά τι ψιθύριζε η ματιά σου
Αν αισθάνθηκα σωστά τη σιωπή, το άγγιγμα σου
Αν το ατού μου τελικά είναι σε όλες τις αισθήσεις
Τότε λέω με σιγουριά πως σ’ εμένα

Θα γυρίσεις