Έτσι όπως καίγομαι τις νύχτες
έτσι παγώνω το πρωί
και αυτές οι μέρες μένουν ίδιες
να μου βαραίνουν το κορμί

Μείνε μαζί μου αυτό το βράδυ
να δούμε την ανατολή
και ύστερα φύγε όπως θα `ρθει
μια αναπάντεχη βροχή

Είναι το τίποτα αδελφός μου
και φίλος μου το πουθενά
και αυτός ο άγριος πυρετός μου
μόνο με σένα σταματά

Σε ένα λαβύρινθο προσμένω
να μου πετάξεις το κλειδί
και να μου πεις πως ήρθε η ώρα
εμείς να ζήσουμε μαζί