Έχεις στα μάτια μια ρωγμή
κι άπειρη λύπη απ `τη μεγάλη της ζωής σου καταιγίδα
όμως μια σπίθα παραμένει ζωντανή
και σημαδεύει τον αέρα σαν πυξίδα

Ανοίγει στα όνειρά σου τ’ ασημένια του φτερά
ένα μεγάλο αστρικό αεροπλάνο,
διασχίζει τον αέρα πέρα ως πέρα και μετά
γυρίζει πάλι πίσω στην καρδιά σου

Κι όπως ξυπνάς έχουν όλα χαθεί
στα πόδια σου σκορπάνε σαν χαλίκια
όλα τ’ αστέρια που κυκλώνουνε τη γη

Όπως ξυπνάς έχουν όλα χαθεί
τα γόνατά σου νιώθεις στα χαλίκια
τώρα πρέπει πάλι όρθιος να σταθείς

Νιώθεις πως έχεις πια χαθεί
όμως εσένα περιμένει η πόλη πέρα απ’ την ομίχλη,
ο θησαυρός σου ίσως κρύβεται εκεί
το άστρο σου το δρόμο σου δείχνει

Κι ανοίγει στα όνειρά σου πάλι τα φτερά
ένα μεγάλο αστρικό αεροπλάνο,
την ατμόσφαιρα διασχίζει πέρα ως πέρα και μετά
πεθαίνει πίσω στην καρδιά σου

Κι όπως ξυπνάς έχουν όλα χαθεί
στα πόδια σου σκορπάνε σαν χαλίκια
όλα τ’ αστέρια που κυκλώνουνε τη γη

Όπως ξυπνάς έχουν όλα χαθεί
τα γόνατά σου νιώθεις στα χαλίκια
τώρα πρέπει πάλι όρθιος να σταθείς…