Τον παράδεισο όταν βρήκαμε, κανείς δεν είχε δει
δεν είχε δει το φράχτη να πηδάμε
μόνο η νύχτα εκεί μας είχε βρει
μες απ'τα φύλλα τ’ άστρα να κοιτάμε

Και τ’ ορκίζομαι ήταν αγάπη, αγάπη αληθινή
οι λύπες ήταν φύλλα μαδημένα
και τ’ ορκίζομαι μαζί φτιάξαμε την πιο ωραία μουσική
που ποτέ δεν άκουσε κανένας

Περπατούσαμε και φτάναμε στις άγριες κορφές
ξαπλώναμε στα απέραντα λιβάδια
διψούσαμε γι'αγάπη, πίναμε απ’ όλους τους χυμούς,
κρεμούσαμε στ’ αυτιά μας τα κεράσια

Γελούσαμε και παίζαμε, ωραία τη ζωή
αχόρταγα γευόμασταν θυμάμαι
και μπλέκαν οι ανάσες μας στον άγνωστο εκεί
παράδεισο που βρήκαμε μαζί

Μα τώρα ξέρω καλά, ήταν μόνο ένα όνειρο
ήταν μόνο ένα όνειρο, ήταν μόνο ένα όνειρο
ήταν μόνο ένα όνειρο…