Έρωτες, έρχονται, πάνε,
μα οι χειμώνες δεν περνάνε,
είναι πάντα εδώ.

Μέσ’ στην κάμαρα, κρυμμένα
μυστικά, ξεθωριασμένα,
σβήνουν στον καιρό.

Μα δεν μπορώ, δεν μπορώ να ξεφύγω,
να γίνω κύμα, πουλί και βοριάς,
ό,τι αγάπησα, πίσω ν’ αφήσω,
λάθη και πάθη, χαρές μιας καρδιάς.

Μελαγχολικά φεγγάρια,
έρημα περνούν τα βράδια
κι όπως τα κοιτώ.

Με γυρνούν στα περασμένα,
χρόνια που έχασα από μένα
και μελαγχολώ.

Μα δεν μπορώ, δεν μπορώ να ξεφύγω,
να γίνω κύμα, πουλί και βοριάς,
ό,τι αγάπησα, πίσω ν’ αφήσω,
λάθη και πάθη, χαρές μιας καρδιάς.