Και τώρα, τίποτα, μόνο σιωπή,
ένα κλεισμένο παραθύρι η ζωή μου,
κι από τα χείλη μου, ένα "γιατί"
κι ένα παράπονο που βγαίνει απ’ τη φωνή μου.

Κι εσύ μου λες να τραγουδήσω,
μα τι να πω, μα τι να πω,
δεν είσαι φλόγα να σε σβήσω,
ούτε νερό, ούτε νερό για να σε πιω,
δεν είσαι φλόγα να σε σβήσω,
ούτε νερό, ούτε νερό για να σε πιω.

Και τώρα, τίποτα, μόνο σιωπή,
είμαι σπασμένο τριαντάφυλλο στο χώμα
κι από τα χείλη μου ούτε φωνή,
ούτε χαμόγελο στο πικραμένο στόμα.

Κι εσύ μου λες να τραγουδήσω,
μα τι να πω, μα τι να πω,
δεν είσαι φλόγα να σε σβήσω,
ούτε νερό, ούτε νερό για να σε πιω,
δεν είσαι φλόγα να σε σβήσω,
ούτε νερό, ούτε νερό για να σε πιω.