Πιο δύσκολο, πιο δύσκολο κι από το χωρισμό,
είν’ όσα αγαπήσαμε να τα απαρνηθώ,
κι από σαράντα κύματα, κι από φωτιά και μπόρα,
περάσαμε, αγάπη μου, για να τα βρούμε τώρα.

Το ψυγείο θα το πάρω εγώ,
το γραφείο θα το πάρω εγώ,
και τον σκύλο θα τον πάρω εγώ,
ε, τη γάτα θα την πάρω εγώ,
και τα παιδιά στον κλήρο, και τα παιδιά στον κλήρο,
ισοπαλία φέραμε, παιδιά, στον πρώτο γύρο.

Πιο δύσκολο, πιο δύσκολο δεν είναι που διαβαίνεις,
μα που, στα πάντα υπάρχεις κι από παντού προβαίνεις,
πιο δύσκολο δε γίνεται, λυθήκαμε στο δάκρυ,
και πιο πολύ δεθήκαμε γυρεύοντας την άκρη.

Οι σκηνές σου θα μου λείψουν, λοιπόν,
οι φωνές σου, αν μου λείψουν θα χαθώ,
με τις ζήλειες σου είχα μάθει να ζω,
σαν τις γκρίνιες σου αλλού δε θα βρω.

Αυτά είναι χάρισμά σου, αυτά είναι χάρισμά σου,
μαζί με τη ντουλάπα, που είναι και μαμά σου.

Πιο δύσκολο, πιο δύσκολο δεν είναι η αγχόνη
μα το δαχτυλιδάκι σου να βγει, να μη μ’ αγχώνει,
κι από το λάδι στη φωτιά, πιο εύκολα φουντώνει
το μίσος σου, μωράκι μου, αγάπη δυναμώνει.

Τη Μαφάλντα θα την πάρω εγώ,
και το Σνούπυ θα τον πάρω εγώ,
τα φιλιά σου θα τα πάρω εγώ,
και τα χάδια σου, μωρό μου, εγώ.

Γιατί, τι είν’ ο άνθρωπος, γιατί, τι είν’ ο άνθρωπος
χωρίς έναν αντίπαλο, μαγκούφης και μισάνθρωπος.