Να ήμασταν βαγόνια σ’ άλλο τρένο
να μη σε δω ποτέ ξανά μπροστά μου
να μέτραγα σωστά τα βήματα μου
να πέρναγες ξυστά και να μην τρέμω

Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία
όλα θα `χανε σωθεί

Να έφευγα για πάντα στο Παρίσι
να μην έπεφτα πάνω σου τυχαία
να μην ήσουν η μόνη προκυμαία
που θέλω το ταξίδι μου να κλείσει

Μια κλασσική, τυπική, άκακη τελεία
Σαν αλλαγή, σαν σιωπή, σαν αυτοκτονία

Ίδιο το τρένο, ίδια η πορεία
είναι άλλο η πράξη κι η θεωρία
θα περνάω ξυστά δίπλα σου να τρέμεις
Τι στην Αθήνα; Τι στο Παρίσι;
Δεν αρκεί πια το πλήθος να μάς χωρίσει
και στην άκρη της γης θα με πετυχαίνεις

Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία
όλα θα `χανε σωθεί