Στις τσέπες κουβαλάω γνωμικά,
στιχάκια κι άλλα παραινετικά
να ξυπνήσω, να ντυθώ και να δουλέψω,
μα τον άλλο κόσμο μη ξεχάσω να γυρέψω.

Με επικύψεις, με ανατάσεις και με κάμψεις,
τι ενέργεια να μάσεις;
Σε διαλογισμό και στόχο
το μυαλό να θυμηθώ να το `χω.

Οι άγγελοι με εκτιμούν ιδιαιτέρως
και κάθονται στο αμάξι μου, στο πίσω μέρος,
σαν μαθητής τους, είμαι αριστούχος
σαν ο αϊ Αντώνης ο σαλός κι ο πολιούχος.

Είμαι ένας ευνοημένος, μα ο διπλοπαρκαρισμένος
μου χαλάει τη βολή
του κορνάρω και φουντώνω και δυο φάσκελα του χώνω
μούρη, κινητό, φραπές, μα ποιος είσαι, πες μου, πες.

Παν οι άγγελοι κι η μνήμη κάτι πούπουλα αφήνει
δύο πούπουλα και κάτι, μου εμείνανε αμανάτι,
μα εγώ με το στανιό, θέλω να τους μιμηθώ
και κολλάω για το γινάτι τα δυο πούπουλα στην πλάτη.