Τέτοιο φεγγάρι που `χει απόψε,
μου φτάνει μόνο η σιωπή σου,
μέσα στο πλήθος που περνάμε αγκαλιά,
λέω ταξίδι, αυτό που έζησα μαζί σου.

Τέτοιο φεγγάρι που `χει ο κόσμος,
στο φως το γέλιο σου κοιτάζω
κι αυτό μου φτάνει που το λέω για ζωή,
σε δυο ζωές ό,τι ονειρεύτικα μοιράζω.

Τις πιο μεγάλες μου βόλτες,
της έχει ζήσει η σιωπή σου,
πότε με χέρια δεμένα,
πότε στην τόση βροχή.

Έτσι είναι, μου `πες, η αγάπη
κι έφευγα πάντα μαζί σου,
μέχρι την άκρη του κόσμου,
μέχρι τη δίπλα ζωή.

Τέτοιο φεγγάρι που `χει απόψε,
δε μας συμφέρει να μιλάμε,
έχει παράξενο αέρα στη γη,
μα εμείς στα πιο μεγάλα δάκρυα γελάμε.