Κεράσια χείλια ορέχτηκε μιγάδας κερασιάς
λάγνα τα φιλιά, σ’ αυλές της αμαρτίας.
Ολόγυρα κυλάνε, ολότελα μεθά
με μνήμες που του έφεραν τα βάθη μιας ουσίας.

Φτερά βρέθηκε να `χει σφιγμένα στην πέτρα από κισσούς
σε τρόπους μυστικούς αναζητά τη δίνη.
Στους χρόνους που ονειρεύτηκε αληθινούς Θεούς
ρουμπίνια, δώρο από θυμούς, απλόχερα αφήνει.

Έστειλε να κλαίει μια ξέφρενη βροχή
σε τρόπους μυστικούς αναζητά τη δίνη.
Στους χρόνους που ονειρεύτηκε αληθινή ζωή
ρουμπίνια, δώρο από θυμούς απλόχερα αφήνει.