Δεν είναι πως σε ξέχασα
και πια δεν το αντέχω,
να σ’ έχω μες στη σκέψη μου,
δίπλα μου να μη σ’ έχω.

Δεν είναι πως κουράστηκα
για να σε περιμένω,
είναι που όταν είσαι εδώ,
πάλι μονάχη μένω.

Κι αν σ’ αγαπώ, τίποτα δεν αλλάζει
κάθε στροφή στον ίδιο δρόμο βγάζει.

Δεν είν’ αυτή η διαδρομή
πως πια δεν προχωράει,
είναι που ο εγωϊσμός
στο τέλος μας νικάει.

Μια φταίω εγώ, μια φταις εσύ,
μα φταίξαμε κι οι δύο,
που δεν παλέψαμε στιγμή,
πριν πούμε το αντίο.

Κι αν σ’ αγαπώ, τίποτα δεν αλλάζει,
κάθε στροφή, στον ίδιο δρόμο βγάζει.