Μια φορα κι έναν καιρό ενα παλλικαρι
αρχοντα παιδί και ρηγισσας καμάρι,
μια παιδούλα αγάπησε, καλή ώρα,
όπως αγαπούν και τώρα.

Κι ήτανε φτωχιά η παιδούλα , μα είχε βιο της
κάλλη και δροσιές στο μερτικό της,
μα η αγάπη ειναι τυφλή, καλή ώρα,
όπως παντα σαν και τώρα.

Και το βασιλόπουλο ένα βραδυ
την αγκάλιασε κρυφά μες στο σκοταδι,
και τη φιλησε γλυκα , καλή ώρα,
ποιος το ξερει σαν και τώρα.

Την κορώνα της βαζει στο κεφάλι
και το στήθος της το κάνει προσκεφάλι
και της λέει λόγια γλυκά, κι ακόμα,
πόσα λένε στόμα-στόμα...