Τασιά, μαρή Τασιά, σαν πας στην εκκλησιά,
ν’ ανάψεις δυο λαμπάδες και τέσσερα κεριά.

Τασιά μαρή τι `ν(αι) το, φουστάνι σου κοντό,
και παρδαλή η ποδιά σου, χαρά στην ομορφιά σου.

Τασιά γιατί, μαρή, γιατί μας κάκιωσες,
γιατί `σαι κακιωμένη, Τασιά βαλαντωμένη.

Τασιά μαρή γιατί, μας κάνεις το βαρύ,
μας κάνεις το μεγάλο, για σένα θα πεθάνω.

Μαρή στραβοτσεμπέρω, και σβάρνα την ποδιά,
τρελαίνεις παληκάρια κι ανύπαντρα παιδιά.

Τασιά μαρή τι λέει ο άντρας σου,
θέλει να σε χωρίσει κι ας έχεις πέντε έξ’ παιδιά.