Δε θυμάμαι πια
στ’ αλήθεια τι έζησα
μοιάζουν με όνειρο
με μακρινά πουλιά

Δεν ωφελεί
να τ’ αναζητώ
πίσω κι αν κοιτώ
δε γυρνάνε

Μα αν το βλέμμα μου
σηκώσω θα τα δω
πάνω απ’ τη θάλασσα
μπροστά μου να πετάνε

Σήμερα νιώθω ελαφρύς
ένα κομμάτι γης
που αναπνέει και διψάει

Σήμερα ο ήλιος είναι εδώ
σαν παιδική ζωγραφιά
χαμογελάει

Σήμερα απ `τον ουρανό
ξαφνικά εντός μου βουτάει

Δεν ξέρω τι
θα σταθεί μπροστά
αύριο, το πρωί
τι θα φέρει

Δεν ξέρω πως
μια μικρή καρδιά
θα πάψει πια
να υποφέρει

Ούτε ξέρω πως
θα βρει τη γαλήνη
μα ίσως να `ναι αυτή
η μέρα εκείνη

Σήμερα ο ήλιος χαμογελάει!