Οι μητέρες αποχαιρετάνε
στο μέτωπο φιλώντας τα παιδιά τους
στ’ αυτί τους ψιθυρίζουν, τους μιλάνε
και στοργικά χαϊδεύουν τα μαλλιά τους

M’ ένα κόμπο στο λαιμό που να με πνίγει
του αντίο τινάζω το μαντήλι
όπως χωρίζουνε οι έρωτες κι οι φίλοι
μικρούλες μου στιγμές καλό ταξίδι

Αντίο μικρά μου περιστέρια
σε ποια κουρνιάσατε στα πέρατα φωλιά,
κάποτε μες στα δικά μου χέρια
ένιωσα η καρδιά σας να χτυπά

Μικρούλες μου στιγμές αγαπημένες
σας στρώνω κάθε βράδυ τα κρεβάτια
και το πρωί σας χαιρετάω με δάκρυα στα μάτια
αγάπες μου μεγάλες κι ερωμένες

Μικρές στιγμές κι αν φύγατε μακριά
εντός μου αναρριχάστε κι απ’ τα μάτια
τον κόσμο πια κοιτάζω μ’ άλλα μάτια
γίνατε εσείς ο εαυτός μου ξαφνικά

Αντίο μικρά μου περιστέρια
σε ποια κουρνιάσατε στα πέρατα φωλιά
κάποτε μες στα δικά μου χέρια
ένιωσα η καρδιά σας να χτυπά

Αντίο φωτεινά μου μεσημέρια
στον κήπο μου της άνοιξης ανθοί,
το ξέρω πάλι η άνοιξη θα `ρθεί
μα το χαμένο μου καιρό πίσω να μου φέρει δεν μπορεί.

Στιγμές, στη θάλασσα σταγόνες
σε μία στάλα σας χωράει η ζωή μου
τα χρώματα και όλες οι εικόνες
μικρή στιγμή ολότελα δική μου.

Σε μια στιγμή χωράνε τα πάντα,
χωράνε τα πάντα, χωράνε τα πάντα!