Κάποιοι με θεωρούν χαζό
που με τα σύννεφα για ώρες κουβεντιάζω,
άλλοι με λεν απλά ρομαντικό
που κάθε απόγευμα τα κύματα ρεμβάζω.

Τι να απογίνανε και εκείνες οι ευχές,
πια μεγάλωσα μα ακόμα τις θυμάμαι,
μάλλον ταξίδεψαν σε άλλες γειτονιές
μας προσπεράσανε και πίσω δε γυρνάνε.

Δε με νοιάζει η γνώμη κανενός
αν βλέπουν τα τραγούδια μου ένα χάλι
μου φτάνει εσύ να με κρατάς
να λες πως είμαι το ποιο γλυκό σου ρεμάλι.

Κάποιοι με θεωρούν μοναχικό
που μες στην πόλη πάντα μόνος μου βολτάρω,
άλλοι με λεν ένα τεμπέλη και μισό
σε αυτή την τρέλα να επιμένω να ρισκάρω.

Τι να απογίνανε και εκείνα τα παιδιά
που όλο συχνάζανε σε πάρκα και πλατείες,
άραγε είδαν την ζωή στα σοβαρά
γίναν μπαμπάδες και επιχειρηματίες;

Παρ'όλα αυτά εγώ ξέμεινα εδώ
μια ουτοπία να μου παίρνει το κεφάλι
μα έχω εσένα για φυλακτό
να λες πως είμαι το ποιο γλυκό σου ρεμάλι.