Είσαι εσύ, εσύ που φεύγεις
που φεύγεις και πίσω δεν κοιτάς
εσύ που τη ζωή μου τη σκορπάς
που με αποφεύγεις

Δεν είσαι τώρα πια κοντά μου
βαρύ το τραύμα της φυγής
και όλα τα λάθη μιας ζωής
γίναν δικά μου, γίναν δικά μου

Άσε με εδώ, εδώ που πάτωσες το χρόνο
εδώ που μου έμαθες το πόνο,
άσε με εδώ να χαρακώνω τη καρδιά μου
να σπάω οτι βρω μπροστά μου
Άσε με εδώ ό,τι έχει μείνει από εμένα να μισώ

Είσαι εσύ που μ’ αγαπούσες
που έπεφτες για εμένα στη φωτιά
εσύ που πάντα δίπλα μου ξυπνούσες
τώρα ερημιά, τώρα ερημιά