Νύχτες στην ξακουσμένη τη Σταμπούλ
βράδια που μια στιγμή δεν τα ξεχνώ
όσο κι αν ζήσω.

Πάντα γλυκιά Σταμπούλ σε νοσταλγώ
μέσα από το νου στ’ ομολογώ
δε θα σε σβήσω.

Πώς να ξεχάσω τέτοια μεράκια
τα γραφικά σου παλιά σοκάκια
κάθε δική σου γειτονιά
δεν έχει ταίρι στο ντουνιά.

Τα ζηλεμένα τα χανουμάκια
που κατοικούνε μες στα κονάκια
γλυκιά Σταμπούλ αληθινά στο λέω
είσαι στολίδι του ντουνιά.