Πως, μπορώ κάθε βράδυ να ζω στη σιωπή
Πως, μπορείς να μιλάς για αγάπη εσύ
Κλείσαν οι πόρτες για σένα στο λέω
Ότι με πόνεσε απόψε το καίω
Κι αν μια σκιά της ανάμνησης μένει
Είσαι πλέον για μένα μια ξένη

Αυτός που πλήγωσες, αυτός που πρόδωσες
Δε σε γνωρίζει δεν ξέρει πια είσαι
Συγγνώμη μη ζητάς, τι κάνει μη ρωτάς
Είναι ανώφελο ν’ απολογείσαι

Αυτός που πλήγωσες, αυτός που πρόδωσες
Δε θέλει ούτε να πει τ όνομά σου
Αφού δε νοιάστηκες, καταδικάστηκες
Ν αναζητάς μια ζωή την αγάπη,
Που πήρε μακριά σου

Πως, μπορώ κάθε βράδυ να μένω στο χθες
Πως, μπορεί η αγάπη να ζει μ ενοχές

Εσύ έχεις μάθει να ζεις μες το ψέμα
Μα κάτι άλλο αξίζει σε μένα
Κι αν μια σκιά της ανάμνησης μένει
Είσαι πλέον για μένα μια ξένη