Μια Κυριακή χαράματα,
προτού να ξημερώσει,
στην πονεμένη μου καρδιά
ο Χάρος μία μαχαιριά
με απονιά θα δώσει.

Μια Κυριακή, μια Κυριακή
το παλληκάρι δεν θα ζει.

Στην παγερή του αγκαλιά
θα πάρει την ψυχή μου,
και μες στο χώμα το υγρό,
μες στο σκοτάδι το πυκνό,
θα ρίξει το κορμί μου.

Μια Κυριακή, μια Κυριακή,
το παλληκάρι δεν θα ζει.

Ένας λεβέντης έφυγε
και με καημό θα λένε
"Εχάσαμε απ’ τη ζωή
το πιο καλύτερο παιδί",
κι όλοι για με θα κλαίνε.

Μια Κυριακή, μια Κυριακή,
το παλληκάρι δεν θα ζει.