Επήγα και παντρεύτηκα και βρήκα το μπελά μου
γιατί γυναίκα και παιδιά έβαλα στο γκαφά μου
ανάθεμα το ριζικό που σ'έφερνε μπροστά μου
και μου'χεις κάνει τσι φτωχής μαύρα τα σωθικά μου
Δε φτάνει που στραβώθηκα ο βλάκας και σε πήρα
εδάχεις και παράπονο και βλαστημάς τη μοίρα.
Εγώ κάμα τη μπουνταλιά πραγματικά η καιμένη
και μες τσι τοίχους του σπιτιού μ'έχεις φυλακισμένη
με χίλια ξόπλια πολεμώνα τήνε διορθώσω
Κι αυτή πο πάνω μου ζητά και ρέστα να τσι δώσω
τα κατεχές περάσανε σκλάβα σου δε θα μείνω
γη θα με καλοπελμάς γη φεύγω και σ'αφήνω
ήθελα και να κατέχω πως ζούνε παντρεμένοι
άνθρωποι που επάψενε να είν’ ερωτευμένοι