Όταν βγούμε μαζί για καφέ,
να το δεις έχω λίγο αλλάξει..
Κουβαλάω αποχρώσεις του μπλε,
και ένα εγώ που δε φέρθηκε εντάξει..

Θα `χω δυο χάρτες λευκούς αγκαλιά,
και την σκόνη απ'τους δρόμους στην τσέπη..
Και απ'τα χείλη μου αντί για φιλιά,
θα σε αγγίξουν δυο γυάλινα πρέπει..

Ποτέ, μην αλλάξεις ποτέ...
Μην αλλάξεις για μένα....

Όταν βγούμε μαζί για καφέ,
να μ’ αφήσεις πολύ να μιλάω..
Μες στα μάτια κοίτα με και
όλα εκεί θα το δεις τα χωράω..

Έχω κόψει το τσιγάρο, αλλά φυσάει προς τα δω,
και ανασαίνω τον καπνό απ'το δικό σου..
Έχω κάτι να σου πω πολύ σοβαρό,
μα πρώτα πες μου εσύ κάτι δικό σου..

Ποτέ, μην αλλάξεις ποτέ...
Μην αλλάξεις για μένα....

Αργεί να έρθει το μετρό,
χαμογελάω, δεν έχεις αλλάξει..
Ίσως τώρα αρχίσω πάλι να τρώω,
να μη φοβάμαι να πάρω το αμάξι..

Κλείνει η πόρτα μα πως να στηριχτώ,
θα ανοίξει αυτόματα στην επόμενη στάση..
Τραγουδάω και οι ράγες κρατάν το ρυθμό,
όλα τα τρένα της ζωής μου έχω χάσει
Όλα τα τρένα (2)