Χιλιάδες ηχοκύματα
απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα
ακούγονται σαν θύματα
που πήραμε για λάφυρα
μέσα στα χίλια οχυρά της πνευματικής μας πείνας
που `ναι χτίσματα κι αυτά δολοφονικής ρουτίνας

Σακουλιασμένες μπανάνες
γκατζετάκια κινέζικα
DVD με τις πουτάνες
ζωής αλαμπουρνέζικα
κι ο ήλιος, που στέλνει μικρές αστραπές στους καθρέφτες,
να τυφλώνουν ανελέητα, αθώους και φταίχτες

Με μαύρα γυαλιά τα δικά μου θ’ αλλάξω
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στ’ αυτιά μου για να φράξω
τις τρύπες που μπαινοβγαίνει το τίποτα
τους υπεράνω τρόπους για τα ύποπτα

Καταστροφική μανία
μα σιωπής προμηνύματα
θα τρομάξουν την ανία
απόγνωσης συνθήματα
θα γίνουν άλογα γερά το μέλλον για να σύρουν
από κατάμαυρα νερά ναυάγιο ν’ ανασύρουν

Το εφήμερο πεθαίνει
και πεισματικά πλησιάζει
το αιώνιο που μένει
την ψυχή μας να προστάζει
τον άνεμο να στρέφει προς την αληθινή ζωή
το βούρκο να σαρώνει με εκκωφαντική βοή

Με μαύρα γυαλιά τα δικά μου θ’ αλλάξω
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στ’ αυτιά μου για να φράξω
τις τρύπες που μπαινοβγαίνει το τίποτα
τους υπεράνω τρόπους για τα ύποπτα