Χορεύω κάτω απ’ της σελήνης το φως
Πληρωμένος τυφλός μου `χει μάθει τα βήματα
Πασχίζω να ξορκίσω τα γιατί και τα πως
Ξανά δυστυχώς αγγίζω μόνο τα σχήματα

Νομίζω πως ο κόσμος είναι ένας στρατός
Από πάνω ο ουρανός γύρω γύρω τα σύρματα
Γιαλίζω τα παλιά μου τα καρφιά διαρκώς
Γεννημένος νεκρός στις βόμβες γράφω συνθήματα

Μια ζωή στη φυλακή, έχω ζήσει
Το κλειδί απ’ το κελί έχω κρύψει, να μην ανοίξει

Σε κάθε μου λέξη επιοικής εαυτός
Φταίει πάντα ο εχθρός στα μεγάλα ζητήματα
Εγώ το επιτρέπω και ο φόβος μου αυτός
Χωρίς ήχο, δειλός, μου κουνάει τα νήματα

Σε κάθε μου βήμα μοιάζει ο κόσμος στενός
Μάλλον έχω χαθεί σε μεγάλα νοήματα
Ανέχομαι το τέλος της ζωής, ζωνtανός
Μπερδεμένος, θνητός, με μικρά συναισθήματα