Απόψε θα γιορτάσω το γυρισμό σου πάλι,
θα πιω και θα μεθύσω από νωρίς.
Κι από χαρά θα κλάψω, χαμένος μες στη ζάλη
κι ας ξέρω πως δεν πρόκειται να ’ρθείς.

Ο χωρισμός μαχαίρι
απ’ το δικό σου χέρι
με κόβει και πονώ.
Ένας θεός το ξέρει
και όποιος υποφέρει
το πόσο σ’ αγαπώ.

Θα στρώσω και τραπέζι για σένα και για μένα
και θα σου τραγουδώ ψιθυριστά.
Σαν ράδιο που παίζει, με μάτια μεθυσμένα
θα σου θυμίζω απόψε τα παλιά.

Ο χωρισμός μαχαίρι
απ’ το δικό σου χέρι
με κόβει και πονώ.
Ένας θεός το ξέρει
και όποιος υποφέρει
το πόσο σ’ αγαπώ.