Βρεθήκαμε μαζί στις ερημιές
σβήσαμε του ορίζοντα τις μολυβιές
μας κυνήγησαν της μνήμης τα σκυλιά
θυμάμαι του γέλιου σου την πιστολιά

Θάψαμε στον Φρόιντ τη γειτονιά
στο κεφάλαιο του Μαρξ την πρωτοπόρα εργατιά
στα πρόσωπα του κόσμου αντιφεγγιά
που φωτίζει τη δική μας ελεύθερη ματιά

Είμαστε στους δρόμους με αγάπη και φωτιά
σε μια πόλη που λάμπει η σκοτεινιά
λαθέψαμε σαν άμαθοι εραστές
κι οι πόνοι κάθε λάθους μαχαιριές

Μας κυκλώνουνε δύσκολοι καιροί
καιροί κυκλωμένοι από μια φυλακή
κάγκελα καρφώνονται στις στιγμές
αλυσίδες δένουν τις απάθειες

Θ’ αφήσουμε και πάλι τις ερημιές
θα σβήσουμε του ορίζοντα τις μολυβιές
κι αν μας πάρουν στο κατόπι τα σκυλιά
μην ξεχάσεις του γέλιου σου την πιστολιά