Διπλή τιμή πουλούσα το ευρώ.

Ήρθανε και με δέσανε!
Με πήραν για τρελό!

Ύστερα,
μ’ αναγκάσανε να το μεταμορφώσω!
Να κάνω τον ταχυδακτυλουργό!

Μ’ αυτόν τον τρόπο,
τα ευρώ “γεννήσανε”,
και έγιναν διπλά!

Κι όλοι ευχαριστημένοι μείναμε.
Κι εγώ,
κι η πελατεία μου, που αγόρασε «φθηνά!»

Ω, Χρήμα!
Γλυκό μου Χρήμα!
Μάσκα πρέπει να φοράς!

Τους δούλους σου για να μπερδεύεις...
...και να χαμογελάς!

Μα, πρέπει, τώρα, γρήγορα,
να πάω να παραγγείλω.

Πριν με προλάβουνε αυτοί με τα λευκά!

Και σαν τρελό,
με κλείσουν πάλι στο ψυχιατρείο!

Κοιτάζω τα ευρώ μες στην βιτρίνα…

Χάνομαι…
στην μοναξιά μιας ύπαρξης μοναχικής…

Με στοχασμό βαθύ αναρωτιέμαι…

«Γιατί έχω στην βιτρίνα μου ευρώ;;;!!!...»

Ακούω μια φωνή συγγραφική…
από άλλον κόσμο…

«Γιατί η δραχμή, σε λίγο θα πεθάνει…
Όπως κι εσύ!!!...
Και το ευρώ θα γεννηθεί!!!...»

«Γιατί η δραχμή, σε λίγο θα πεθάνει…
Όπως κι εσύ!!!...
Και το ευρώ θα γεννηθεί!!!...»

«Γιατί η δραχμή, σε λίγο θα πεθάνει…
Όπως κι εσύ!!!...
Και το ευρώ θα γεννηθεί!!!...»