(Φωνές ανδρών-γυναικών)

Οι ήχοι αυτοί,
πρώτη φορά ακούγονται στην Γη!
Ο θάνατος, την ζωή,
με τρομερή δύναμη χτυπάει!

Μπήκαμε σε μια εποχή φοβερή!
Σπαθιά, τόξα, βέλη κι ακόντια είν’ άχρηστα!

Η φωτιά,
έγινε ο Άρχοντας του πολέμου!
Πυρίτιδα,
το τρομερό όνομά της!

Μες απ’ αυτήν,
ο θάνατος την πορεία του ξεκινάει!

Την εποχή αυτή της Πυρίτιδας!
Που υπόσχεται μέλλον σκοτεινό!
Πιο σκοτεινό απ’ αυτό του παρελθόντος!

Την εποχή αυτή, εμείς,
δυστυχώς, ζούμε!

Η δυστυχία, όμως, αυτή,
δεν ήρθε από τον ουρανό!
Ούτε απ’ την Γη!

Μόνο από μέσα μας!

Μέσα μας,
την δυστυχία αυτή,
αιώνες τώρα κουβαλάμε!

Τώρα,
της δώσαμε μορφή εκρηκτική!
Μ’ εκρήξεις άπειρες,
οι ψυχές στον άλλο κόσμο πάνε!

Οι τρομεροί τους κραδασμοί,
την Φύση γύρω ανησυχούν!

Ίσως, η ανησυχία αυτή,
στο μέλλον,
την Μάνα Γη αρρωστήσει!

Όπως το σώμα μας!
Που το αρρωσταίνουν, ζωντας μέσα του,
οργανισμοί μικροί!

Έτσι, ίσως, κάποτε,
πεθάνει η Μάνα Φύση!

Μες από μας,
τον θάνατο ίσως γευτεί!

Κι εμείς,
τον θάνατο,
μες από τον δικό της θάνατο,
αισθανθούμε!

Εμείς οι εφήμεροι!
Όλοι από χώμα, νερό, αέρα και φωτιά φτιαγμένοι!
Εμείς οι Χωματένιοι!