(Εποχή της Πυρίτιδας - Νέος-Νέα)

Απ’ την ημέρα,
που της ζωής είδαμε το φως,
μες στο ολάνθιστο μονοπάτι της ειρήνης περπατάμε.

Μακριά από τα μυαλά μας,
ο δαίμονας του πολέμου ο σκοτεινός.

Να μην εμφανιστεί ποτέ,
μπροστά στου μέλλοντός μας,
τον άγνωστο τον δρόμο.

(Αγοράκι)

Στην αμμουδιά της θάλασσας,
μ’ άλλα παιδιά,
πολεμικά παιχνίδια παίζαμε.

Τις παιδικές φωνές μας τις πολεμικές,
άλλες φωνές πιο δυνατές σκεπάσανε,
παιχνίδια παίζοντας αληθινού πολέμου.

Τώρ’ αυτά τα παιχνίδια μ’ αφήσαν μοναχό.

Πήραν μαζί τους,
σαν τον άνεμο,
αυτούς που μ’ έφεραν στον κόσμο.

(Άνδρες-γυναίκες)

Τον τελευταίο, μεγάλο πόλεμο,
βαθιά στην ύπαρξή μας μέσα νιώσαμε,
χωρίς ποτέ τα μάτια μας να αντικρίσουν.

Οι ήχοι του οι τρομεροί,
στον αέρα, τώρα είναι πια νεκροί.
Όμως,
σκιές φανταστικές,
δονούν ακόμα την ψυχή μας.

Στου Μέλλοντος,
τον άγνωστό μας δρόμο,
ας ευχηθούμε,
τέτοιοι ήχοι, μην ακουστούν ποτέ.

Ποτέ μη δουν τα μάτια μας,
τα όπλα αυτά τα τρομερά,
που γεννούν αυτούς τους απαίσιους,
φριχτούς ήχους του πολέμου.