Έχω γίνει για όλους τώρα μια ξένη.
Μέσα μου έχω μια καρδιά που σωπαίνει.
Και δε θέλω πια όταν φταίω να πληρώσω.
Έχω δώσει ό,τι είχα να δώσω.

Είχα γίνει ένα ανθρώπινο ίσως,
ξέχασα τι λένε αγάπη, τι μίσος.
Κι όλο λάθη στη ζωή μου είχα κάνει,
όμως, τώρα φτάνει.

Τώρα εγώ! Ό,τι θέλω εγώ!
Όπως θέλω θα ζήσω
και δε θα ζητήσω άλλη γνώμη γι’ αυτό.
Τώρα εγώ! Επιτέλους εγώ!
Τώρα ζω πια για `μένα,
δε φοβάμαι κανένα εγώ! Τώρα εγώ!

Έχω φτάσει τώρα πια στο σημείο
με το πρώτο λάθος να λέω «αντίο»,
κι ούτε που γυρνάω να δω τι αφήνω.
Δε με κρίνουν πια, εγώ τώρα κρίνω.

Δε με νοιάζει η απονιά αν είν’ μεγάλη.
Πόνεσα πολύ, ας πονέσουν κι οι άλλοι.
Όλο λάθη στη ζωή μου έχω κάνει,
όμως, τώρα φτάνει.

Τώρα εγώ! Ό,τι θέλω εγώ!
Όπως θέλω θα ζήσω
και δε θα ζητήσω άλλη γνώμη γι’ αυτό.
Τώρα εγώ! Επιτέλους εγώ!
Τώρα ζω πια για `μένα,
δε φοβάμαι κανένα εγώ! Τώρα εγώ!