Γύρω απ’ την ασημένια μας σπηλιά,
την επιθυμία νιώσαμε,
της αδελφής μας Αμφιτρίτης.

Μες απ’ τα τείχη να βρεθεί•
γεύση απ’ τον Πύργο να γευτεί.

Τ’ αόρατα ίχνη,
της εικόνας και της φωνής
του Ποσειδώνα.

Πρώτη φορά γυναίκα
μες στον Πύργο θα χαθεί.

Η αδελφή μας η Αμφιτρίτη.

Η γυναικεία περιέργεια ζητάει να δει,
πού χάνονται...
του μισοφέγγαρου και του χιονιού οι ναυαγοί.

Μες απ’ τον ύμνο μας,
γεννήθηκε αυτό το χιόνι.

Χιόνι και μισοφέγγαρο•

για να μπορέσει η Αμφιτρίτη,
μες στον Πύργο να χαθεί.

Άλλες, όμως•
άγνωστες δυνάμεις•
κρατήσαν την πόρτα του Πύργου κλειστή!

Μες στους ωκεανούς•
μες στα πελάγη•

στους κόλπους•
στα βράχια και στις αμμουδιές,
τώρα ας ταξιδέψουμε...

...εμείς...
...οι κόρες του Νηρέα...
...οι Νηρηίδες...