(Φωνές γυναικών)

Η επίθεση των Νορμανδών
όλα τα τείχη αγκάλιασε!

Ο κλοιός τους,
τις πνοές μας προσπαθεί να σταματήσει!

Της `λευτεριάς ο αέρας γύρω μας
αρχίζει να λιγοστεύει!

Οι στιγμές είναι φοβερές!

Ποιος ξέρει,
αν αύριο τον Ήλιο `δουν τα μάτια μας!

Ή αν νεκρές θα ονειρευόμαστε!
Τ’ αγαπημένα πρόσωπα!
Την αγαπημένη πόλη!

Την απόγνωση, όμως, αυτή,
ας σταματήσουμε,
γύρω μας να σκορπάμε!

Κι εκεί! Ψηλά!
Στα τείχη ας τρέξουμε!

Έξω απ’ τα τείχη,
θάνατο να σκορπίσουμε!

Με θάνατο,
τον θάνατο ας πολεμήσουμε!

Και ηρωικές στιγμές,
στα τείχη επάνω να γευτούμε!