Εγώ ήμουν που πέθαινα
μακριά σου δε ζούσα
και στο βλέμμα σου μονο
ένιωθα την ζωή

Και γινόμουν ζητιάνος σου
λύπη σου προκαλούσα
όταν σου `λέγα μείνε
όλα μου είσαι εσύ

Τώρα κρατα τον οίκτο σου
κρατα τον, χάρισμα σου
δεν τον έχω ανάγκη
έχω πια γιατρευτεί

Τώρα κράτα τον οίκτο σου
εγώ απ’ τα δεσμά σου
κι απ’ τη λάθος αγάπη σου
έχω πια λυτρωθεί

Εγώ ήμουν που πέθαινα
μακριά σου δεν ζούσα
και έτρεμα μη μ’ αφήσεις
κι έκανα προσευχή

Και γινόμουνα σκλάβος σου
και σε παρακαλούσα
μη μου φύγεις αγάπη
μου για να παίρνώ ζωή

Τώρα κρατα τον οίκτο σου
κρατα τον, χάρισμα σου
δεν τον έχω ανάγκη
έχω πια γιατρευτεί

Τώρα κράτα τον οίκτο σου
εγώ απ’ τα δεσμά σου
κι απ’ τη λάθος αγάπη σου
έχω πια λυτρωθεί