(Θεσσαλονικιός, Βενετσιάνος, Τζετάριος, φρουροί στο Τριγώνιο.
Ακούγονται ξεχωριστά οι φωνές τους.)

Η εικόνα αυτή που βλέπω,
είναι τρομερή!

Όλος αυτός ο αμέτρητος στρατός,
πλημμύρα από σώματα ανθρώπινα,
πλησιάζει κι απλώνεται κοντά στα τείχη!

Με λύσσα σφίγγοντας στα χέρια,
ό,τι υπάρχει στον κόσμο αυτόν πιο φονικό!

Ο ίδιος ο Μουράτ,
πηγαινοέρχεται έξω απ’ τα βορεινά τα τείχη.

Σ’ έξαλλη κατάσταση,
διαταγές δίνει,
με φωνές• κινήσεις δυνατές.

Δείχνει,
πως στην ψυχή των στρατιωτών του,
μέσα προσπαθεί να μπει.

Κι αόρατα,
με την δική του θέληση,
μες απ’ τα σώματά τους την πόλη αυτήν να κατακτήσει.

Όλο το τείχος το ανατολικό,
το λούζουν οι πρωινές ακτίνες του Ήλιου.

Επάνω του,
ελάχιστοι υπερασπιστές.
Κάτω, μυρμήγκια ατέλειωτα φαντάζουνε,
καθώς το πλησιάζουνε οι Τούρκοι.

Όλες αυτές οι πολεμικές κραυγές,
το θανατερό αυτό βουητό,
ποιος ξέρει,
ίσως και το άψυχο αυτό κάστρο,
βαθιά μέσα του να τρομάζουν.

Αν, σαν από θαύμα,
ίσως μπορούσε, μ’ ανθρώπινες αισθήσεις,
τις φοβερές αυτές στιγμές της Ιστορίας να γευτεί!

Ο ίδιος, ο Σινάν Πασάς,
«ο Στρατηγός της Δύσης»,
έξω απ’ τα τείχη τ’ ανατολικά,
σαν λυσσασμένος διάβολος στο άλογό του επάνω,
σ’ όλο το μήκος των τειχών ανεβοκατεβαίνει.

Φωνάζοντας και τάζοντας,
σ’ όσους στην πόλη πρωτομπούν,
ό,τι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου!

Σαν κύματα άγρια έρχονται,
που θέλουν να ξεσπάσουνε μ’ ορμή πάνω στο τείχος!

Τ’ άγρια σκυλιά, φτάνουν κοντά!

Τώρα αρχίζει,
πάνω στην ψεύτικη ζωής μας,
του θανάτου ο χορός και τ’ άθλιο πανηγύρι!