(Απελπισίας ξεχωριστές φωνές και μαζικές, φρουρών και γυναικών στα τείχη)

Πολιορκητές!
Κατάρα να σας κυνηγά!
Αιώνια κατάρα!

Όπως κυκλώσατε την πόλη μας,
έτσι, αιώνια τις ψυχές σας,
τα πιο άγρια στοιχειά της Φύσης να κυκλώνουν!

Ανατολίτες Οθωμανοί!
Με βιασμό θέλετε,
σε μια πόλη μέσα της να μπείτε!

Όσο είμαι ζωντανός,
την πόλη αυτή,
με της φαντασίας σας τα μάτια μόνο,
θα μπορέσετε να δείτε!

Κατάρα στον άνεμό σας τον βαρβαρικό,
που προσπαθεί με λύσσα,
το φως του ελληνικού πνεύματος να σβήσει!

Αμέτρητοι είναι κι από τ’ ανατολικά,
κι από τα βορεινά τα τείχη.

Την πόλη μας αν πάρετε,
των φρουρών της τα πνεύματα,
στον ύπνο σας να γίνουν εφιάλτες!

Ο αγώνας μας,
ούτε την πόλη, ούτε κι εμάς,
φοβάμαι πως θα σώσει!

Κατάρα στις φιλοδοξίες των αρχηγών,
που ακολουθούν υπνωτισμένοι δούλοι!

Αν πέσει η πόλη μας,
η κακιά μοίρα της,
κακίες χιλιάδες μέσα σας να γεννά.
Κι αόρατες μέχρι τον θάνατό σας να σας τρώνε!

Κατάρα στις ακτίνες του Ήλιου,
που δίνουνε ζωή σε πλημμυρισμένες μ’ αίμα σκέψεις,
οδηγώντας τους ανθρώπους στην σφαγή!

Το αρχαίο πνεύμα των προγόνων μας,
στην ύπαρξή μας ζει!
Όσες ζωές•
όσες πόλεις κι αν πάρετε,
το πνεύμα αυτό ποτέ δικό σας δε θα γίνει!

Οι σκάλες είν’ αμέτρητες γύρω απ’ τα τείχη!
Ποιον να χτυπήσεις πρώτα!
Ποιον!

Αν χαθούμε σήμερα, εμείς,
το πνεύμα των προγόνων μας,
άτρωτο μες στον Χρόνο θα βαδίζει!

Κι ίσως,
κάποτε, έρθει σαν εκδικητής!
Τα παιδιά των παιδιών μας ν’ αναστήσει!...