(Οι Σεληνιακές Υπάρξεις... αιωρούμενες κυματιστά… σαν άνεμος αιθερικός να φυσά... με μια παλλόμενη ενέργεια... και συριγμούς απόκοσμους… σαν μια αόρατη δύναμη να τις έλκει... αρχίζουν μια περιπλάνηση... στην… χωρίς ατμόσφαιρα… επιφάνεια της Σελήνης...

Φθάνουν επάνω από το Ποτάμι της Ζωής…
Αρχίζουν να τραγουδούν… με απόκοσμες φωνές... ενώ ταξιδεύουν…)

Τώρα
οι Μνήμες των Ανθρώπων
της Μητέρας Γης
ξυπνούν!

Αιθερική παίρνουν μορφή!

Μες στο Ποτάμι της Ζωής!

Οι Αόρατες αυτές Υπάρξεις!

(Οι Σεληνιακές Υπάρξεις... αρχίζουν να αιωρούνται επάνω από την Κοιλάδα της Χαράς… ενώ φωνές ανθρώπινων υπάρξεων ακούγονται...)

Η ύπαρξή μας
γεμάτη είναι από χαρά!

Εδώ!
Στην Κοιλάδα της Χαράς!

Μια αίσθηση ανάλαφρη μέσα μας πλημμυρίζει!

Από χαρά!
Ανείπωτη χαρά!

(Οι Σεληνιακές Υπάρξεις ακούγονται με χαμηλές… υπόκωφες φωνές... διασχίζοντας και αφήνοντας την Κοιλάδα της Χαράς...)

Άυλοι... Κόσμοι...
Συναισθήματα...

Αιθέρια έχουν μορφή...
στον αόρατο κόσμο της Σελήνης...