(Οι Σεληνιακές Υπάρξεις… αιωρούμενες… στην επιφάνεια της Σελήνης ταξιδεύουν… ενώ ακούγονται συριγμοί… μαζί με τις φωνές τους…)

Οι τραγωδίες όλου του κόσμου...
εδώ μέσα ζουν...
Στην Θάλασσα της Θλίψης...

(Ακούγονται φωνές από υπάρξεις... που νιώθουν άσχημα πολύ... καθώς βυθίζονται στην Θάλασσα της Θλίψης...)

“Ω... τι θλίψη νιώθω απέραντη...”

“...Τα χέρια μου...”

“...Μόλις κινούνται...”

“...Θλίψη μεγάλη αγγίζουν...”

“...Θλίψη φοβερή...”

“...Εγώ η Εκάβη...
Της Τροίας την θλίψη... όλη... κουβαλώ...”

“...Ο ένδοξος νικητής της Τροίας...
...Ο Αγαμέμνων... Εγώ...
Νοιώθω τον θάνατο να ζω... Θύμα της Κλυταιμνήστρας...”

“...Της Σαλαμίνας τα νερά...
μετά την συντριβή του στόλου μου...
νερά αιώνιας θλίψης έγιναν...
Ξέρξης... το όνομά μου...”

“...Εγώ... ο Ιούλιος Καίσαρας...
Στην θλίψη μέσα ζω...
της προδομένης φιλίας του Βρούτου...
και της δολοφονίας μου... από συνωμότες...”

“…Η Κλεοπάτρα... Εγώ…
Του Μάρκου Αντώνιου...
την αυτοκτονία με σπαθί θρηνώ...
και τον δικό μου θάνατο... από φίδια...”

“Ο Ιησούς... Εγώ...
Για την σωτηρία του κόσμου...
επάνω στον σταυρό...
με θλίψη απέραντη... θρηνώ...”

“...Εγώ... η Μαρία...
Μητέρα του Ιησού...
Με δάκρυα ατέλειωτα... που στέρεψαν...
θλίβομαι... για τον μονάκριβό μου γιο...”

“Ο Ιούδας... Εγώ...
Της προδοσίας τα αργύρια μετρώ...
μες στον Ωκεανό της Θλίψης...”

“Ο Αυτοκράτορας... Θεοδόσιος... Εγώ...
Μες στης Θεσσαλονίκης τον Ιππόδρομο...
των αθώων θυμάτων μου... η θλίψη της σφαγής με πνίγει...”

“Εγώ... ο Αττίλας...
‘...Η Μάστιγα του Θεού...’
Βουλιάζω μες στο αίμα των νεκρών...
στην θάλασσα της θλίψης...”

“...Μέσα σε θλίψη ατέλειωτη...
της Ιερής Εξέτασης οι φωτιές με καίνε...
Εμένα...
Τον Μέγα Ιεροεξεταστή... Τον Τορκουεμάδα...”

“...Εμένα...
Τον Ναπολέοντα...
Βαθειά με θλίβουν οι ψυχές...
στης δόξας τ’ όνομα που χάθηκαν...
Στου Βατερλώ...
την τελευταία... χαμένη μάχη...”

“...Αμέτρητοι νεκροί...
μέσα στης θλίψης τα νερά... πνίγουν την ύπαρξή μου...
Αδόλφος Χίτλερ... τ’ όνομά μου...”