Γερνώ
Στον άδικο ντουνιά
Που από την πρώτη πιρουνιά δείχνει το στόμα
Το στόμα
Κι από τη λαιμαργία του
Και τ’ άλλου κλέβει τη μπουκιά
Για πόσο ακόμα
Ακόμα;

Απέναντι τα σπίτια μια γειτονιά
Δεν αλλάζουμε πια κουβέντα
Και η χαρά του ενός πόνος τ’ αλλουνού
Γλέντα να χαρείς, κόσμε γλέντα

Κερνώ
Τον δίκαιο ντουνιά
Απ’ το λαούτο μια πενιά να ξεθαρρέψει
Να βγει η ψυχή απ’ τα βαθιά
Κι από του χάρου την πλαγιά να ζωντανέψει