(Νέοι συριγμοί... με ήχους δυνατούς και φωνές ακούγονται... από τις Σεληνιακές Υπάρξεις... ενώ πλησιάζουν από ψηλά... τον Κρατήρα των Ηττημένων...
...Μισοσβησμένος Κρατήρας με καπνούς... όπου ακούγονται οι θρήνοι... όλων των αποτυχιών... των εθνών και των ανθρώπων...)

...Των Ηττημένων ο Κρατήρας...
...αιώνια...
...αργοσβήνει...

...Η ύπαρξή του...
...γεννημένη...
...από αμέτρητες...
...άυλες, θλιβερές μορφές...
...που γεύτηκαν την πίκρα της ήττας και την θλίψη...

(Ακούγονται φωνές... από ηττημένους ηγέτες...)

“...Εγώ... ο Πρίαμος...
Κλαίω για το χαμένο βασίλειο της Τροίας...”

“...Η Αυτοκρατορία μου... στα χέρια ενός ατίθασου παιδιού...
Μες στους καπνούς... την ήττα μου θρηνώ...
Δαρείος... τ’ όνομά μου...”

“...Της Καρχηδόνας η καταστροφή... με τυραννάει... σαν εφιάλτης...
Αννίβας τ’ όνομά μου...”

“...Ο Μοντεζούμα... εγώ...
Των Αζτέκων Βασιλιάς...
Βασίλειο και ζωή έχασα μαζί... από έναν τυχοδιώκτη Ισπανό...
Κορτές... το όνομά του...”

“...Με πνίγει η μυρωδιά του θειαφιού...
...για της Κωνσταντινούπολης τον χαμό από τους Τούρκους...
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος τ’ όνομά μου...”

“...Εγώ... Ο Αταχουάλπα... Των Ίνκας Βασιλιάς...
Κάποιον Πιζάρο...
...θυμάμαι να μου παίρνει την ζωή...
Αιώνια κλαίω και θρηνώ... για το φριχτό μου τέλος...”