Τι μου συμβαίνει σαν μένω μονάχος με τις σκέψεις μου συντροφιά
Χίλια δυο που περνούν από μπρος μου, μου θυμίζουν πολλά
Οι αναμνήσεις προσπαθούν να με πνίξουν και με παν’ όσο μπορούν πιο βαθιά
κει που μόνο σκιές μου μιλάνε από χρόνια πολλά...

Αναμνήσεις μου ελάτε
σας ανοίγω την πόρτα της καρδιάς
Μα γιατί πολεμάτε
να μου πάρετε όλη τη χαρά
Αναμνήσεις μου ελάτε
σας ανοίγω την πόρτα της καρδιάς
Μα γιατί πολεμάτε
να μου πάρετε όλη τη χαρά....

Κι ύστερα φθάνουν οι αναμνήσεις οι άλλες, να μου παγώσουν την καρδιά
κάποια πρόσωπα θολά απ’ το παρελθόν μου, με κοιτάν με δυο μάτια καρφιά
Και λυπάμαι για όσα έχω κάνει, κι όμως.. τώρα είν’ αργά
Να ξεφύγω απ’ τον εαυτό μου, να πετάξω με τα πουλιά...

Αναμνήσεις μου ελάτε
σας ανοίγω την πόρτα της καρδιάς
Μα γιατί πολεμάτε
να μου πάρετε όλη τη χαρά
Αναμνήσεις μου ελάτε
σας ανοίγω την πόρτα της καρδιάς
Μα γιατί πολεμάτε
να μου πάρετε όλη τη χαρά....