Δε θα ξανακούσεις τη φωνή μου στα δωμάτια
Δε θα ξαναπάρεις πια φιλιά ζεστά από μένα
Μόνη θα πληρώνω της αγάπης τα γραμμάτια
και τα δυο σου χέρια θα μου μοιάζουνε σαν ξένα

Άλλα μάτια θ’ αγαπήσω
θα ξεχάσω τα δικά σου
Δεν μπορώ εδώ να ζήσω
με πονάει η καρδιά σου

Δε θα ταξιδέψουμε ξανά μες στα σκεπάσματα
ούτε την ανάσα μου θα νιώσεις μες τη νύχτα
Μόνος θα λιγώνεσαι, θα παίζεις με φαντάσματα
και θα ζητιανεύεις τη δική μου καληνύχτα