Κάνω τη νύχτα μου οδηγό, μαζί της προχωράω
κρυμμένες σκέψεις και θολές πάνω μου κουβαλάω.
Κλείνω τα μάτια, την καρδιά σε κάθε σου παιχνίδι
παίρνω ανάσα δυνατή και αρχίζει το ταξίδι.

Αφήνω όσα με γελάν και όσα με πληγώνουν
μέρες αδιάφορες, κενές, στιγμές που με θυμώνουν.
Λίγο ξεμπλέκω τα μαλλιά με κίτρινα τα χέρια
μέρες που έφυγαν νωρίς και μόνα καλοκαίρια.

Άνοιξη,
κάνω την καρδιά μου τώρα μια σφαίρα.
Δύναμη,
κόκκινα λουλούδια γύρω στον αέρα.

Είναι τα μάτια σου φωτιά, τα μάτια σου λουλούδια
μα ξεπετούν μικρές χαρές και άνοστα τραγούδια.
Έτσι σε βάζω στη σειρά μαζί με όλα τ’ άλλα
αυτά που πήρα σοβαρά στου ονείρου μου τη σκάλα.

Άνοιξη,
όλες τις σκιές τώρα θα προσπεράσω.
Δύναμη,
μέσα μου θα βρω τώρα και θα πετάξω.