Να ζηλεύαν τα κλαδιά
και ν’ αγρίευαν τα ρόδα,
να μου σκίζαν την καρδιά
τη στιγμή που σε πρωτόδα.

Κρίμα ήτανε το κρίμα να `χω ευχή
για χατίρι σου ψιχαλισ’ η ψυχή.

Να ξυπνούσανε μ’ ορμή
τα νερά του κάτω κόσμου,
να μου κλέβαν το κορμί
τη στιγμή που σ’ είδα μπρος μου.

Κρίμα ήτανε το κρίμα να `χω ευχή
για χατίρι σου ψιχάλισ’ η ψυχή.

Θα `χα τ’ όνειρο ντραπεί,
μ’ ένα φως θα `χα πεθάνει,
μα κανείς δε μου `χε πει
μια ματιά τι θα μου κάνει.