Ο δρόμος φεύγει μεθυσμένος
κι εγώ στα χνάρια του πατώ
στο γκάζι ο πόθος κολλημένος
και η λαχτάρα να σε δω

Έρχομαι, έρχομαι στο σπίτι σου να μείνω
έστω μια νύχτα σ’ αμαρτία να μπλεχτώ
Κι ύστερα δε με νοιάζει πια τι θ’ απογίνω
ούτε ερημιά, ούτε κακό να φοβηθώ

Κάποια χιλιόμετρα γελάνε
κάτω απ’ το φως των αστεριών
και τα φιλιά μου σε ζητάνε
θέλουν να ζήσουν στο παρόν