Σκάλισα πάνω σ'ένα δέντρο
λόγια του ανέμου μεθυσμένα
άναψα τ’ άστρα τ’ ουρανού μου
για να’ ρθεις γρήγορα σε μένα

Πήρα νερό του Παραδείσου
κι ελπίδες απ’ τα περασμένα
άνοιξε πάλι τα φτερά σου
βλέπε της μοίρας τα γραμμένα

Είκοσι φλουριά ασημένια,
είκοσι μαλαματένια
τόσα τάζω στους θεούς
μην τελειώσει η αγάπη
μην την κλέψει το φεγγάρι
και μας αφήσει ορφανούς

Πρόσεξε μη σε παρασύρουν
ψεύτικα λόγια, χείλη ξένα
άκου τον ήχο της καρδιάς μου
και ξαναγύρισε σε μένα

Εγώ είμαι εδώ χιλιάδες χρόνια
με δώρα της χαράς κρυμμένα
έλα και χτύπα μου την πόρτα
να βρούμε όσα είχαμε χαμένα

Είκοσι φλουριά ασημένια,
είκοσι μαλαματένια
τόσα τάζω στους θεούς
μην τελειώσει η αγάπη
μην την κλέψει το φεγγάρι
και μας αφήσει ορφανούς