Βαρέθηκα, βαρέθηκα
τα ίδια και τα ίδια
και σ’ ένα πλοίο βρέθηκα
για μακρινά ταξίδια.

Χίλιες αγάπες γνώρισα,
χίλιες φορές γελάστηκα,
καμιά τους δεν ξεχώρισα
και γρήγορα κουράστηκα.

Κι από λιμάνι σε λιμάνι
την μεγάλη την αγάπη κυνηγώ,
μα όταν φεύγω. εκείνη φτάνει
κι όταν φεύγει. φτάνω εγώ.

Μ’ αγάπησαν παράφορα,
ψευτιές και παραμύθια,
για μένα είν’ όλα αδιάφορα
που ξέρω την αλήθεια.

Είναι η καρδιά μου ανήσυχη,
είναι η καρδιά μου αλήτισσα
και φταίει εκείνη που έγινα
τρελή, κοσμοπολίτισσα.

Κι από λιμάνι σε λιμάνι
την μεγάλη την αγάπη κυνηγώ,
μα όταν φεύγω, εκείνη φτάνει
κι όταν φεύγει, φτάνω εγώ.