Αυτό δεν ήτανε παιδί,
ήταν πουλί με ανοιχτές φτερούγες,
σπαρτάρισε στα χέρια μου και πέταξε
στις γαλανές, στις γαλανές τις ρούγες.

Ανοίχτε τα παράθυρα και βγειτε στα μπαλκόνια,
τέτοια γιορτή δε γίνηκε εδώ και χίλια χρόνια.

Αυτό δεν ήτανε φιλί,
ήταν φωτιά στο στόμα μου απάνω,
φωτιά και πίκρα ήτανε που μου `δωσε
να πιω και να, να πιω και να πεθάνω.

Ανοίχτε τα παράθυρα και βγειτε στα μπαλκόνια,
τέτοια γιορτή δε γίνηκε εδώ και χίλια χρόνια,
τέτοια γιορτή δε γίνηκε εδώ και χίλια χρόνια.